سفارش تبلیغ
صبا ویژن
کشت در دشت هموار می روید و نه در سنگلاخ ؛ همین گونه حکمت در دل [امام کاظم علیه السلام]
لوگوی وبلاگ
 

دسته بندی موضوعی یادداشتها
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :1
بازدید دیروز :1
کل بازدید :51238
تعداد کل یاداشته ها : 37
103/2/1
8:15 ص

شهید دکتر مصطفی چمران  :

خدایا  ..

     آنان که به من بدی کردند مرا هشیار کردند .

            آنان که از من انتقاد کردند به من راه و رسم زندگی آموختند.

                            آنان که به من بی اعتنایی کردند به من صبر و تحمل آموختند.

                                             آنان که به من خوبی کردند به من مهر و وفا آموختند.

 

***         خدایا به همه اینان که باعث تعالی دنیا و آخرت من شدند خیر و نیکی برسان***


شعر ،
  
  
خری آمد به سوی مادر خویش                 بگفت مادر چرا رنجم دهی بیش     الاغ داماد!

برو امشب برایم خواستگاری                    اگر تو بچّه ات را دوست داری

خر مادر بگفتا ای پسر جان                     تو را من دوست دارم بهتر از جان

ز بین این همه خرهای خوشگل               یکی را کن نشان چون نیست مشکل

خرک از شادمانی جفتکی زد                  کمی عرعر نمود و پشتکی زد

بگفت مادر به قربان نگاهت                     به قربان دو چشمان سیاهت

خر همسایه را عاشق شدم                  به زیبایی نباشد همچو او زن

بگفت مادر برو پالان به تن کن                 برو اکنون بزرگان را خبر کن

به آداب و رسومات زمانه                       شدند داخل به رسم عاقلانه

دو تا پلان خریدند پای عقدش                 یه افسار طلا با پول نقدش

خریداری نمودند یک طویله                     همان طوری که رسم است در قبیله

خر عاقد کتاب خود گشایید                   وصال عقد ایشان را نمایید

دوشیزه خر خانم آیا رضایی                   به عقد ایشان در نمایی؟

یکی از حاضرین گفتا به خنده                 عروس خانم به گل چیدن برفته

برای بار سوم خر بپرسید                      که خر خانم سرش یکباره جنبید

خران عرعرکنان شادی نمودند                به ینجه کام خود شیرین نمودند

به امید خوشی و شادمانی                  برای این دو خر در زندگانی



شعر ، عشق ، طنز ،
  
  

از قضا افتاد معشوقی در آب                       عاشقش خود را درافکند از شتاب

چون رسیدند آن دو تن با یک دگر                 این یکی پرسید از آن کای بی خبر

گر من افتادم در آن آب روان                       از چه افکندی تو خود را در میان

گفت: من خود را در آب انداختم                  زان که خود را از تو می شناختم

روزگاری شد که تا شد بی شکی               با تویی تو یکی من یکی

تو منی یا من توام چند از دویی                  با توام من، یا توام یا تو تویی

چون تو با من باشی و من بر دوام               هر دو تن باشیم یک تن را سلام

تو در او گم کردی توحید این بود                  گم شدن کم کن، تفرید این بود

    


شعر ، عشق ،